මුදල් යන්නේ කොහේදැයි සොයා බලන්න

ලෝකයේ බොහෝ සිදුවීම් ගැන සත්‍ය දැනගන්නට නම් මුදල් යන අත සොයා යා යුතුය. උඩඟු ලෙසින් දියුණුව ගැන දොඩනා අය ද, වියරුවෙන් සහනාධාර පොරොන්දු දෙන අය ද, සියල්ල සංවාදයෙන් විසඳත යැයි සිතන අය ද සත්‍යයෙන් ම කරනුයේ කුමක් දැයි දැන ගන්නට නම් ඔවුන් විසින් මුදල් පරිහරණය කරනා අන්දම සොයා බැලීමෙන් පුළුවන. බොහෝ රටවල ඒ දත්ත සොයා ගැනීම අපහසු වීම විමර්ශනය දුෂ්කර කරයි. එහෙත් රටක් දියුණු කර සමාජයේ සුව සෙත ඉහළට දා ගැනීම කැමැත්තෝ වැඩි වැඩියෙන් මහජන මුදල් පරිහරණය ගැන විනිවිදභාවය ඉල්ලා සිටිය යුතුය.

ලන්ඩන් ව්‍යසනයෙන් පස් දෙනෙකුගේ ජීවිත අහිමි වී ඇත. මේ වන විට 1050 පමණ පිරිසක් අත් අඩංගුවට ගෙන ඇතැයි ද ඉන් භාගයක් පමණ කොල්ල කෑම් වලට චෝදනා ලබා ඇතැයි ද දැන ගන්නට ලැබේ. ඔවුන් හිරබාරයේ තබන්නට, නඩු අහන්නට හා සිර දඬුවම් දෙන්නට ද වැය වන්නේ මහජනතවාගේ සුබ සාධනය සඳහා වූ මුදල් ය.

ඩේවිඩ් කැමරන් පාර්ලිමේන්තුවට කියන්නේ රක්ෂණ සමාගම් දැනට දක්වන දත්ත අනුව ගෙවන්නට වන වියදම් පවුම් මිලියන 200 කට වඩා වැඩි වනු ඇතැයි කියාය. තම නිවාස ගිනිගත් නිසා අහිමි වූ පවුල් වලට ද (Tottenham හි පවුල් 45 ක්) වහාම ආණ්ඩුවේ සහනාධාර (‍අළුත් සහනාධාරයක්) ලැබෙනු ඇත. ඉන් පාඩු විඳි අයට පුද්ගලික හා ව්‍යාපාරික බදු සහන ද ඩේවිඩ් කැමරන් පොරොන්දු වී ඇත. රක්ෂණ සංස්ථාවලින් ගෙවිය යුතු වියදම් සඳහා (කොතරක් දැයි කියා නැතත්) ආණ්ඩුවේ ද සහාය පොරොන්දු වී ඇත.

ඒ සියල්ල නිසා අඩු වී යන්නේ කාගේ සහනාධාර දැයි මේ ව්‍යසනය කරපු අය නිකමට වත් සිතුවා ද?

රජයට ලැබෙන බදු මුදල් හිඟකම නිසා ම සුබ සාධන කැපෙන යුගයක දී, සංචාරක සමයේ මැද සිටිය දී, තව වසරකින් ගිම්හාන ඔලිම්පික් තරඟ පවත්වන්නට තිබිය දී මේ ව්‍යසනයෙන් සිද්ධ වන අනාගත මුදල් පාඩු ද සැලකිය යුතුය. වසරකින් යන ගමන් ගැන දැන් තියා සැලසුම් ගැසීම ‍බටහිර රටවල සිරිතකි. ගිම්හාන ඔලිම්පික් සඳහා හෝටල් වෙන් කරගන්නේ මේ කාලයේ දී නිසා එය සංචාරකයාගේ ‘කැමැත්ත’ දිනා ගැනීමට මෙය සාධකයක් වනු ඇත.

මේ දිනවල ඇමෙරිකාවේ සවුත් දකෝටා හි 71 වතාවටත් පවත්වන වාර්ෂික ස්ටජිස් මෝටර් සයිකල් රැළිය අවසන් වන සති අන්තයයි. තව වසර දෙකකින් ඊට සහභාගී වන්නට කැමැති අයට දැන් හෝටල් කාමර වෙන් කර ගැනීමේ කාලයයි!! මිලියන භාගයකට ආසන්න මෝටර් සයිකල් හිමියන් සති දෙකක කාලයක දී එක් රොක් වෙන‍ උත්සවයකි. දාහකට ආසන්න වූ වෙළඳුන් සංඛ්‍යාවකට එහි දී තම බඩු විකුණා ගත හැකිය. ඒ අන්තර්ජාලයෙන් බඩු ගැනීම පහසු හා ජනප්‍රිය ඇමෙරිකාවේ දී ය. රැළියේ දී බඩු විකුණන කෙටි කාලීන වෙළෙන්ඳන් බදු අය කරන අලෙවි සංඛ්‍යාව මිලියන 10.45 කි. සවුත් දකෝටා ප්‍රාන්තයට සති දෙක තුල දී අලෙවි බදු වශයෙන් මිලියන භාගයක් පමණ ඩොලර් වලින් ලැබේ. එය පැවැත්වෙන නගරයට මිලියන කාලක් පමණ බදු ලැබේ. ඊට අමතරව ප්‍රාන්ත සංචාරක බදු, හෝටල් බදු යනාදියෙන් ලැබෙන මුදල් ද වෙයි. ඒ ඇමෙරිකාවේ වාසය කරන අයගෙන් ද ඉතා ස්වල්ප පිරිසක් පමණක් දන්නා වූ උත්සවයක මුදල් තතු ය. ඔලිම්පික් තරඟ තම රටට ගෙන්වා ගැනීමට තරඟ කරන්නේ ඉන් ලැබෙන මුදල් ඊට වඩා ඉතා වැඩි නිසා ය.

වර්ජන කරමින්, පෙළපාලි යමින් නිතරම පඩි වැඩි කරන්නට යැයි ඉල්ලා සිටීම පහසු ය. තම කුසලතාවයන් වැඩි දියුණු කරගෙන ඉහළ වේතන වලට සුදුසුකම් ලබන්නට හැකියාව ඇති ලෝකයක අද අපි ජීවත් වෙමු. එදා වැඩවසම් ලෝකයේ දී මෙන් මී මුත්තා කරපු රස්සාවම අද දිනයේ ද කරන්නට වන යුගයක තවමත් අපි ජීවත් නොවෙමු. එවැනි යුගයක නොතිබි අයිතිවාසිකම් අද ඇත. තම තත්වය ඉහළ දමා ගැනීමට තමන් විසින් වෙහෙසෙන්නට හැකියාව අද චීනයේ හා කියුබාවේ ද විවෘත වෙයි. තම කුසලතාවය එසේම තිබිය දී පඩි වැඩි කරන්න යැයි ඉල්ලා වර්ජන හා පෙළපාලි යෑම ද නැවතිය යුතු කාලයයි.

උවමනාවක් හා වෙහෙසක් ගන්නට කැමැත්තෙකුට කඩ රාක්කයක බඩු අහුරන්නෙකු ලෙසින් රැකියාව පටන් ගෙන ලෝක ධනපතියෙකු වූ සෑම් වෝල්ටන් වැනි අයෙකු විය හැකිය. රිවිර පුවත්පතින් ඉඳහිටක ‘දිනූ මං පෙත’ යටතේ ස්ව වෙහෙස මහන්සියෙන් ව්‍යාපාර ලෝකය ජයගත් ලාංකිකයෙක් ගැන අහන්නට ලැබෙයි. ඉතාලියේ ඇඳුම් මහන්න ගිය චීන කාන්තාව අවසානයේ නතර වන්නේ ඉතාලියට චීනයේ නිෂ්පාදනය කරන විලාසිතා විකුණා ය. හෙට දිනයේ දී කියුබාවේ ද තමන් විසින් වෙහෙසී ඉහළ ආර්ථික ජයක් ලැබූ අයෙකු ගැන අහන්නට බලා ගෙන සිටිමි.

තම දක්ෂතා වර්ධනය කරගන්නවා වෙනුවට ඊට කිසිත් වෙහෙසක් නොගෙන, ජීවන වියදම ඉහළ ගියා ඒ නිසා සහනාධාර හෝ පඩි වැඩි කරන්න යැයි පෙළපාලි යන්නට පොළඹවන යුනියන් සංගම් හා දේශපාලන වාසි හොයන්නෝ වඳ වී යන යුගයක් ඇරඹී ඇති බව දකින්නට හැකියාව ඇත්නම් ඒ රටවල් හා ඒ සමාජ අරගල අඩු කරගෙන දියුණුව කරා පා තබන්නට සමත් වේ. එය වැටහෙන්නට කල් ‍ගත වෙද්දී, බෙදන්නට සහනාධාර එකතු වෙන්නේ කෙසේ දැයි විස්තර නොකරන තාක් කල් මහජනයා ඒ මුදල් එන්නේ කොහෙන්දැයි නොදන්නා නිසා හැමදාම සහනාධාර ඉල්ලමින් මහජන හා පුද්ගලික දේපල (තමන්ගේම වස්තුව) හානි කරමින් සිටිනු ඇත.