ලාබ හා ආලාබ ඇතිවන්නේ කෙසේද?

ලාබ අලාබ යනු රැකියාවක් නොකර අනුන් ගෙන් කා බී ජීවත්වෙන හිඟන්නාට ද අත් දකින්නට ලැබෙන්නකි. එසේම මාස් පඩියක් ගන්නා රජයේ සේවකයාට සිද්ධ වෙන්නකි. නමුත් බහුතරයක් සිතන්නේ ලාබ ලබන්නේ ව්‍යාපාරිකයෙකු පමණක් යැයි කියාය. ව්‍යාපාරිකයන්ට අලාබ සිද්ධ වීමෙන් තමනට රැකියා නැති වී යන බව දකින්නේ කලාතුරකින් කෙනෙකි. මන්ද, අලාබ ලැබූ ව්‍යාපාරයක් වසා දැමීමෙන් දකින්නට දෙයක් නැති නිසාය. බහුතරයට දකින්නට නොහැකි දේ පෙනෙන්නේ ම නැත!!!!!!

නිදහස් වෙළඳපොල ඇති ධනවාදී ආර්ථික ක්‍රමයක, පුද්ගලික ව්‍යාපාර වල යෙදෙන අය නිෂ්පාදනය යන්නේ කොයි අතක දැයි තීරණය කරති. එම තීරණයෙන් තම තමන්ගේ කුසලතාවය පෙන්වන්නට ඔවුන් ගන්නා උත්සාහයේ දී ඔවුන් තම නිෂ්පාදන මිල දී ගන්නා මහජනතාවගේ උවමනා එපාකම් වලට යටත් වෙති. ඔවුන් ඉතාමත් ම අඩු මිලට වඩාත්ම අනගි දැය පාරිභෝගිකයන් ඉල්ලන ඉක්මණින් දෙන්නට සමත් නොවන්නේ නම්, ඔවුන් පාඩු විඳිති. අනතුරුව ව්‍යාපාරය වසා දමා ඒ උත්සාහයෙන් අයින් වෙන්නට ඔවුනට සිද්ධ වේ. වඩා හොඳින් පාරිභෝගිකයා ඉල්ලන දෑ නිසි කලට වඩා අනගි ලෙසින් අඩු මිලට දෙන්නට හැකියාව ලබන ව්‍යාපාරිකයාට ලාබයක් ලැබේ.

රටේ හැම අයෙකුටම අනාගතයේ දවසක වෙළඳපොලේ තත්වය කුමක් දැයි නිශ්චිතවම කියන්නට හැකි නම්, කිසිම ව්‍යාපාරිකයෙක් ලාබයක් හෝ අලාබයක් අත් විඳින්නේ නැත. එවිට ඔවුන් තමන් කරන නිෂ්පාදනය සඳහා මිල දී ගන්නේ අනාගතයේ භාණ්ඩ වල මිල පැහැදිලිව පෙන්වන ගණන් වලට ම ය. ලාබයක් උපයා ගත හැකියාව ලැබෙන සාධකය නම්, තමන් කරන නිෂ්පාදනයේ අනාගත මිල කුමක් වේ දැයි කල් තියා නිවැරදි අනුමානයක් කරන්නට සමත් වෙන්නාය. එසේ කළ නොහැකි වූවා පාඩුවක් විඳියි.

අනාගතේ කිසිවෙකුට ගෙදර තියාගන්නා පුද්ගලික පරිගණක පාවිච්චි කරන්නට උවමනාවක් ඇතිවෙන්නේ කුමකටදැයි සිතූ කෙන් ඔල්සන් ඊට ආයෝජනය නොකළේය. එහෙත් එවැන්නක් අනාගතයේ ඇති වේ යැයි අනුමානයෙන් අවදානමක් ගත්තේ ඇපල් කොම්පැණියේ ස්ටීව් ජොබ්ස් විසිනි.

ව්‍යාපාර යනු මොනවා දැයි නොදන්නා රටවල බහුතරයක් හුරු වී ඇත්තේ වාසනාව නිසා, පෙර කරුමය නිසා වැනි ඉබේ පහළ වුන නිසා වෙළඳ ව්‍යාපාරිකයෙක් ජය ලැබුවා යැයි සිතන්නට ය. තවත් අයෙක් ව්‍යාපාර යනු කපටි සූත්තර යැයි මතයක එල්බ සිටියි. කපටියන්ට දඬුවම් ලැබෙන යුක්ති සහගත වූ වාතාවරණයක් දකින්නට අපහසු රටක ඒ ගැන අවබෝධය ඇති කරලීම ඉතා අපහසුය.

අවදානමක් ගෙන අනාගතයේ ලබාගත හැකි යැයි අනුමානය කරන මිලක් වෙනුවෙන් කාලයක්, වෙහෙසක් හා උත්සාහයක් ගන්නා අය දකින්නට තමන් වාසය කරනා සමාජයේ ඉඩ ප්‍රස්ථාවක් නොමැති නිසා ලාබ උපයන එක ගසා කෑමක් සේ හුදී ජනතාව දකිති.

ඇයි ඒ ඉඩ ප්‍රස්ථාව නැත්තේ?

අනාගතයේ දී නිෂ්පාදකයා හා පාරිභෝගිකයා අතර ඇතිවන්නා වූ ගණුදෙනුව මෙසේ සිදුවේය යැයි අනුමානයෙන් නිර්මාණකරුවා වෙහෙසෙද්දී, අහක සිට ප්‍රතිපත්ති වෙනස් කර ආණ්ඩුවේ සැලසුම් සම්පාදකයන් මැදිහත් වී නීති ගෙනැවිත් තම තමන්ගේ මලු පුරවා ගන්නා ඉලක්කයෙන් යුතු නිසාය. ආණ්ඩුවක් එසේ නීති වෙනස් කරන්නේ ආණ්ඩුව බලයේ තබාගන්නට මුක්කු සපයන බඩතඩි මුදලාලිලා පෝෂණය කරනු පිණිසය. එය ධනවාදය යැයි සමහරු රැවටී සිටිති. ඒවා එදා රජ්ජුරුවන්ට කෞටිල්‍ය දුන් අර්ථ ශාස්ත්‍ර ගුණ්ඩු යැයි ජනතාව නොදනිති. හුදී ජනතාව සිතන්නේ ආණ්ඩුවක් යනු පොදු ජනතාවගේ සුව සෙත පිණිස කැප වූවක් කියාය. ආණ්ඩුවක් යනු බලයේ ඉන්නට වෙර දරනා පුද්ගලයන් පිරිසක් බව දකින්නේ නැත. බහුතරයට දකින්නට නොහැකි දේ පෙනෙන්නේ ම නැත!!!!!!

අනාගතයේ ලබාගත හැකි යැයි අනුමානය කරන මිලක් වෙනුවෙන් අවදානමක් ගෙන කාලයක්, ධනයක්, වෙහෙසක් හා උත්සාහයක් යොදවන අය කොතරම් පිරිසක් පාඩු විඳ ඇත්දැයි නොදකින්නෝ අපමණය. ඒ පාඩු විඳ ගන්නේ අනාගතයේ විකුණත හැකි යැයි සිතන මිලකට යමක් ඉදිරිපත් කිරීමට පසු කාලයක දී සමත් වීමෙන් යැයි ද ඔවුන් නොදකිති. වැරදි අනුමාන නිසා යට කළ මුදල් ද අහිමි වී බංකොළොත් වී ගිය අය ද නොදකිති. බහුතරයට දකින්නට නොහැකි දේ පෙනෙන්නේ ම නැත!!!!!!

ඒත් රෑට සූර්යයා දකින්නට නැති නිසා සූර්යයා විශ්වයේ නැතැයි කිව්වොත්, එය විශ්වාස කරනා වැඩිහිටියෙක් අද ලොව සිටිනවා ද?!!!!!!

ලාබයක් ලැබෙන්නේ අනාගතයේ දී තමන්ගේ නිෂ්පාදනය කුමන මිලකට විකුණාගත හැකි වේ දැයි අනෙකාට වඩා නිශ්චිතව අද අනුමාන කරන්නට හැකියාව ඇත්තාට ය. එවැන්නා අනාගතයේ වෙළඳපොලක් සඳහා අඩුවෙන් වැයක් යනවා යැයි දකින අද පවතින මිලෙන් සියළු නිෂ්පාදන කටයුතු වල නියැළෙන්නෙකි. ඉතින් සියළු නිෂ්පාදන කටයුතු වල -එනම් ආයෝජනය කරන මූලධනය හා ඊට එකතු වෙන පොලිය ද අනුව- මුළු වැය තමන් අනාගතයේ වෙළඳපොලේ විකුණන භාණ්ඩයේ මිලට වඩා අඩුවෙන් යැයි අද අනුමාන කරන්නෙකි.

අනාගතයේ විකුණන මිල හා නිෂ්පාදනයට ආයෝජනය කරන අද මිල අතර වෙනස ව්‍යාපාරිකයාගේ ලාබයයි.

යම් ව්‍යාපාරිකයෙක් අනාගත මිල ගණන් වැරදියට නිශ්චය කළේ නම්, එනම් හෙට විකිණිය හැකි මිලට වඩා වැඩි වැයක් අද නිෂ්පාදනයට යට කළේ නම් එවිට එය ව්‍යාපාරික පාඩුවකි.

ඉතින්, ව්‍යාපාරික ලාබ සහ පාඩු යනු නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියේ දී වහා සැපයිය යුතු පාරිභෝගික ඉල්ලුම ඉක්මණින්ම ඉටු කරනු සඳහා නිෂ්පාදන කටයුතු හැඩ ගස්වන්නට සමත් වීම හා අසමත්වීම මත සිද්ධ වෙන්නෙකි. මේ හැඩගැස්වීම සකස් කළ පසු වෙළඳපොලක ලාබය අතුරුදහන් වී යයි. නිෂ්පාදනයේ අඩුව සම්පූර්ණ කරන සාධක වල මිල එක්තරා ඉහළ ස්ථානයකට අවුත්, එවිට මුළු නිෂ්පාදනයේ වැය භාණ්ඩයේ මිල හා සම්පාත (coincide) වෙයි.

ආර්ථිකයක හැම දත්තයක්ම නොනැවතී කරන වෙනස්වීම් නිසා නිතරම අලුත් අඩුපාඩු ඇතිවේ. ඒ නිසා ලාබ හා පාඩු ද නිතර දකින්නට ලැබෙන ස්වභාවයකි. ඒ සඳහා නිතර අලුත් හැඩගැස්වීම් ගෙනෙන්නටත් සිද්ධ වේ.

පින්තූරය ලුඩ්විග් වොන් මීසස් ආයතනයෙනි. දෙසැම්බර් 31 වෙනිදාට පෙර මේ ආයතනයට මුදල් ආධාරයක් යැවීමෙන් තමන් ඇමෙරිකන් රජයට ගෙවිය යුතු බදු මුදලෙන් යම් කොටසක් අඩු කරගත හැකියි. තමන් උපයන මුදල් තමා කැමති පරිද්දෙන් වැය නොකර ආණ්ඩුව උදුරා ගෙන ඔවුන්ට රිසි සේ නාස්ති කරනවාට අකමැති අය එසේ තමන් කැමති ආයතන වලට පරිත්‍යාග කරන්නට තැන් සොයනා කාලයයි මේ. මෙසේ පරිත්‍යාගයන් කරද්දී මුග්ධ බස් කියනවුන් සැලකිල්ලට පාත්‍ර කරන්නට අමතක කරනා වැදගත් කාරණයක් ඇත. එනම්, අයෙක් පරිත්‍යාග කරන්නට නම් එයා විසින් මුදල් හම්බ කරගෙන සිටිය යුතු බවයි. ඒ උපයන මුදල් අනිකුත් අය සේ ම තමන් ද ආදායම් බදු ගෙවමින් උපයා ගත් මුදල් වූ බවයි. තමන් පරිත්‍යාග කරන්නේ තමන්ගේ ලාබයයි. ඒ ලාබයට දඩයක් ගහන්නේ ආණ්ඩුවයි. ආණ්ඩුව මුදල් නාස්ති කරන නිසා ඊට වඩා පැහැදිලිව තමන් අගයන සේවයක් කරනා ආයතනයකට තම ලාබය පරිත්‍යාග කිරීම වෙහෙස මහන්සි වී මුදල් උපයන මිනිසාගේ තෝරාගැනීමක් වන බවයි.

ආණ්ඩුවට බදු වැඩියෙන් ගෙවන්නට සිද්ධ වෙන නිසා තමන් ආදායම් බදු ගෙවා ඉතිරි කරගන්නා ලාබයෙන්, තමන් කැමති සමාජ සේවාවකට පරිත්‍යාග කිරීම නිසා ලැබෙන බදු සහන හෙළා දකින සමාජවාදීන් ඔවුන්ගේ සමිති සංගම් හා මහා ජනරැළි සඳහා ඔවුන් අතේ තියෙන දොයිතුව වියදම් කරගෙන යෑම කිසිත් වැරැද්දක් සේ අපි කියන්නේ නැතිබව කිසිදා සැලකිල්ලට නොගනිති!!!!!!